คุณยายอาจารย์ มหารัตนอุบาสิกา จันทร์
ขนนกยูง
ผู้ให้กำเนิด วัดพระธรรมกาย
เนื่องในวันที่คุณยายฯ ท่านละสังขาร 18 ปีที่ผ่านมา ขอกราบแทบเท้าคุณยายฯ
ผู้เป็นที่รักและเคารพ ผู้เป็นอาจารย์ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสอง
คณะสงฆ์และลูกศิษย์ทั่วโลก ต่างพร้อมใจกันแสดงความกตัญญูบูชาพระคุณท่านทั้งอามิสบูชาและปฏิบัติบูชา
นั่นก็เพราะ
คุณยายฯ เป็นหนึ่งในกองทัพธรรม
หลวงปู่วัดปากน้ำได้รำพึงขึ้นมาในท่ามกลางนักรบกองทัพธรรมที่ร่วมทำวิชชาปราบมารด้วยกันว่า “ลูกจันทร์นี่ หนึ่งไม่มีสอง”
เหตุการณ์คราวนี้ นับเป็นมหาปีติยิ่ง
คำว่า
“หนึ่งไม่มีสอง” นี้ หลวงปู่วัดปากน้ำท่านพูดครั้งเดียวในชีวิตของท่านเท่านั้น
และไม่พูดกับใครอีกเลย เป็นถ้อยคำศักดิ์สิทธิ์ที่สำคัญยิ่ง ที่หลวงปู่มอบให้แก่ผู้มีคุณธรรมความดีพร้อมอย่างคุณยายฯ
หลังจากหลวงปู่วัดปากน้ำมรณภาพแล้ว คุณยายฯ
ยังคงปักหลักอยู่ที่บ้านธรรมประสิทธิ์ ซึ่งอยู่ภายในบริเวณวัดปากน้ำ เพื่อทำตามคำสั่งและมโนปณิธานของหลวงปู่ที่ให้เผยแผ่วิชชาธรรมกายไปทั่วโลก
เมื่อรอคอยจนพบผู้สืบทอดและรวบรวมทีมได้จำนวนหนึ่ง คุณยายจึงดำริที่จะสร้างวัดขึ้น
โดยไปขอซื้อที่ดินจากเศรษฐีผู้ใจบุญคือคุณหญิงประหยัด แพทยพงศาวิสุทธาธิบดี แต่ท่านกลับยกให้หมดทั้งแปลงคือ
196 ไร่ 9 ตารางา ณ ตำบลคลองสาม อำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี
คุณยายฯ ในวัยย่างเข้า 60 ปี และหมู่คณะที่เป็นเด็กหนุ่มกำลังศึกษาและเพิ่งจบจากรั้วมหาวิทยาลัย
เพียงสิบกว่าคนเท่านั้น ลงมือสร้างวัด ในวันมาฆบูชา 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2513 จากกองทุนเริ่มต้นเพียง 3,200 บาท กับทุ่งนาฟ้าโล่ง พื้นดินแยกแตกเป็นระแหง แต่ด้วยวิสัยทัศน์ที่มองการณ์ไกลและเป็นยอดนักบริหารของคุณยายฯ
จึงมีผู้มีจิตศรัทธามาช่วยกันสร้างวัดจนสำเร็จลุล่วงภายในเวลาไม่นานนัก
ทั้งนี้เป็นเพราะจิตใจที่เป็นนักสู้ของคุณยาย ดังที่ท่านกล่าวว่า
....เกิดเป็นคนมันต้องสู้
สู้ด้วยการทำความดี อยู่ที่ไหนก็ตายเหมือนกัน สู้ก็ตาย ไม่สู้ก็ตาย
จะตายเมื่อไรก็ไม่รู้ เราต้องสู้ ไม่สบายเมื่อไร แล้วถึงนอน เรายังแข็งแรงอยู่
ต้องสู้ มีอะไรก็ทำไป อย่าขี้เกียจ
คุณยาย
โดยปกติแล้วท่านไม่เคยสั่งให้ใครทำอะไรแต่เพียงวาจา แต่จะสอนด้วยการทำให้ดูเป็นตัวอย่าง
และลงมือทำร่วมกันไปด้วยทุกครั้ง อย่างเช่น การล้างห้องน้ำ ใช้สก็อตไบรท์อันหนึ่งกับแฟ้บนิดหน่อยล้วงคอห่านอย่างละเอียดด้วยมือเปล่าโดยไม่ใช้ถุงมือ
ท่านสอนว่า ทำให้ดีที่สุดในชาตินี้ ชาติต่อไปจะได้มีความสบาย
ไม่ต้องกลับไปทำใหม่อีก อานิสงส์นี้จะติดตัวเราไปในภพชาติเบื้องหน้า
วัดพระธรรมกาย จึงขยายขึ้นอย่างรวดเร็ว เป็นเพราะคุณยายฯ
ได้ดำเนินรอยตามกิจวัตรของพระสารีบุตร และเป็นต้นบุญต้นแบบให้แก่ลูกศิษย์ได้ปฏิบติตามท่าน คือสะอาดและระเบียบ จนมีพระเถระผู้ใหญ่ที่เป็นผู้ปกครองท่านหนึ่งเดินทางมาดูวัดในเขตปกครองของท่าน
ท่านไม่ดูอะไร นอกจากครัวกับห้องน้ำ พอไปดูถึงกับเอ่ยขึ้นว่า
“อือม์
ที่นี่ดี ต่อไปจะเจริญ”
วัดพระธรรมกายในวันนี้
เจริญตามที่พระเถระผู้ใหญ่ท่านทำนายไว้ แต่ทั้งนี้ ที่เกิดขึ้นได้ก็เพราะสะอาดและระเบียบที่คุณยายฯ
ได้ปลูกฝังไว้จากรุ่นสู่รุ่น ทุกอย่างสำเร็จเพราะสองมือยาย
แม้คุณยายฯ
ได้ละสังขารจากโลกนี้ไปแล้ว แต่การจากไปของท่าน จากไปอย่างผู้มีชัยชนะ ดังที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยบอกว่า
“ยิ้มของคุณยาย
เป็นยิ้มที่จากไปของผู้ชนะ”
ชัยชนะของคุณยาย
เป็นชัยชนะที่สะอาดบริสุทธิ์และงดงามยิ่งนัก เป็นชัยชนะที่ไม่กลับมาพ่ายแพ้อีก
เพราะเป็นชัยชนะที่ได้มาด้วยความบริสุทธิ์ และดีงามล้วน ๆ (จากหนังสือ “อยู่กับยาย”)
ขอขอบคุณแหล่งข้อมูลและภาพ
- เก็บไว้เป็นตัวอักษร สู้ก็ตายไม่สู้ก็ตาย
- -วารสารอยู่ในบุญ : วิชาครูของพระสารีบุตร
- คุณยายผู้ให้กำเนิดวัดพระธรรมกายคลังหนังสือEbook
- หนังสือ อยู่กับยาย
-เว็บDMC.TV รวมภาพคุณยายอาจารย์จันทร์
